ზმა

I. ლექსთ მაეგობა, ესრეთ რომელ ორთა ანუ რაოდენთამე ლექსთა შეერთებითა სხვა ლექსი გამოდიოდეს (ვეფხისტ. 1508), каламбуры. ამგუარად აღწერილ არიან შაირნი ჩახრუხაულნი და აბდულმესია შავთელისანი თამარიანსა შინა. მაგალითად, დაწერა ქვითა, და წერაქვითა ანდამატისა ცვილმყოფელისა, 80. ამაში გამოდის: წერა, ქუა, წერაქჳ. ანუ მეფეთა მარილი, ე.ი. მეფე თამარი, ანუ ზედა წარწერა მეფის ირაკლის ბეჭდისა: მე ფერხთ განბანილთა მიერ ეკლესია ვადიდე. ამაში გამოდის მეფე ერეკლე.

II. ზმა

(ვჰზამ, ვიზამ, ვაზმი) ქმნა, ქმნობა, მოქმედება (მარკ. 2, 24 და 11, 5) ვეფხისტ. 13, 221, 255, 519), деяти, делать.

III. ზმა

დაზმა ხანისა ნახე (ვეფხისტ. 1050).